پرواز . . . . !

امروز بعد از ظهر نشسته بودیم تو حیاط پریاگلی داشت پروانه و پرنده ها رو نگاه می کرد و کلی براشون

ذوق می کرد و صدای خندش تمام حیاط رو پر کرده بود .

منم خسته و کوفته تمام تلاشم این بود که  وقتی ازم سؤالی می پرسه جوابش رو بدم و وقتی  ابراز

احساسات می کنه همراهیش کنم . یه کم که گذشت متوجه شدم  تو حال خودش داره با پروانه ها و

پرنده ها صحبت می کرد . . . . .   

امروز بعد از ظهر نشسته بودیم تو حیاط پریاگلی داشت پروانه و پرنده ها رو نگاه می کرد و کلی براشون

ذوق می کرد و صدای خندش تمام حیاط رو پر کرده بود .

منم خسته و کوفته تمام تلاشم این بود که  وقتی ازم سؤالی می پرسه جوابش رو بدم و وقتی  ابراز

احساسات می کنه همراهیش کنم . یه کم که گذشت متوجه شدم  تو حال خودش داره با پروانه ها و

پرنده ها صحبت می کرد که : بیا تو بگل ( بغل ) پریا ، من دوست دارم . . . . و از این حرفا .

بعدش یهو برگشت و گفت : مامانی می ری پیش پرنده ها تو آسمون !

گفتم : من که بال ندارم ، پرنده ها به خاطر این که بال دارن موتونن پرواز کنن من که نمی تونم !

گفت : عیبی نداره مامان ، فردا برات یه بال می خرم می زارم رو بالت ( منظورش دستام بود ) بعد برو تو

 آسمون پرواز کن .

دختر گلم ، فرشته ی من تو خودت بال منی ، من تا تو رو دارم نیازی به بال ندارم ،

اصلاً تو خودت بال منی پریای نازنینم .