نفس حقیر !
هفت جا ، نفس خویش را حقیر دیدم . نخست : هنگامیکه به پستی تن می داد تا بلندی یابد . دوم : آنگاه که در برابر از پاافتادگان ، میپرید . سوم : آنگاه که میان آسانی و دشوار مختار شد و آسان را برگزید . چهارم :آنکه گناهی مرتکب شد و با یادآوری اینکه دیگران نیز همچون او دست به گناه میزنند ، خود را دلداری داد . پنجم : آنگاه که از ناچاری ، تحمیل شده‌ای را پذیرفت و شکیبایی‌اش را ناشی از توانایی دانست . ششم : آنگاه که زشتی چهره‌ای را نکوهش کرد ، حال آن که یکی از نقاب‌های خودش بود هفتم : آنگاه که آوای ثنا سرداد و آن را فضیلت پنداشت . &nb...
