به قول خاله فاطمه جیغ بنفش !

روز شنبه طبق قرار قبلی با خاله منا و خاله فاطمه همراه بچه هاشون ، بهار و مهشید

و مهدیه رفتیم بیرون و به این دلایل روز شانسمون نبود :

١- عابر بانک پول نداشت ؛

٢- خانم دیلمی ( فروشگاه پوشاک تو خونه ش داره ) خونه نبود ،

3- صاحب گالری آرام رفته بود به گشت و گذار ،

4- پیش دبستانی تعطیل بود ،

. . . .

روز شنبه طبق قرار قبلی با خاله منا و خاله فاطمه همراه بچه هاشون ، بهار و مهشید

و مهدیه رفتیم بیرون و به این دلایل روز شانسمون نبود :

١- عابر بانک پول نداشت ؛

٢- خانم دیلمی ( فروشگاه پوشاک تو خونه ش داره ) خونه نبود ،

3- صاحب گالری آرام رفته بود به گشت و گذار ،

4- پیش دبستانی تعطیل بود ،

تصمیم گرفتیم یه دوری بزدیم و یه چرخی بخوردیم و ... که چشم مون افتاد به بیل بورد

 نمایشگاه کتاب و لوازم و تحریر که تو بازارچه ی کیمیا برپا بود ، و با این که تصمیم به

خرید نداشتم و از قبل به بابامحسن گفته بودم خودت تنها برو لوازم مورد نیازت رو تهیه

 کن وسوسه شدم و پیشنهاد کردم بریم ببینیم هم فال هم تماشا .

ولی چشمتون روز بد نبینه هنوز به انتهای لاین دوم نرسیده بودیم که دیدم پریا با یه ذوق

 و شوق خاص در حالی که یه ظرف کوچیک همراهشه داره میاد طرفم ، اول فکر کردم

ظرف غذاست ولی وقتی دادش دستم متوجه شدم : ای وای ی ی ی ی ی خمیر بازیه ؛

از دستش گرفتمش و ازش خواستم یه چیز دیگه برداره ، هر چیزی که بخواد فرقی نمی کنه

 ولی خمیر نه _ چند روزی بود که خمیر بازیاش رو قایم کرده بودم و بهش گفته بودم که

 آقا گرگ مهربون بردش برای دخترش و به جاش یه پلنگ صورتی و یک پوی poo خوشگل

براش آورده و او هم رفته رفته کمتر بهونه ش رو می کرد _ .همین که خمیرا رو از

دستش گرفتم و گذاشتمش سر جاش یه لحظه نگام کرد و بعدش

چنان جیغی زد که تمام بدش شروع به لرزیدن کرد وتمام افرادی که تو نمایشگاه بودن

 برگشتن سمت مون _ کلی خجالت کشیدم _وای به هر بهونه ای بود بردمش یه

سمت دیگه و یه بسته مداد شمعی دادم دستش . یه کمی آروم تر شد ولی هنوز

بهونه می گرفت .دیدم فایده ای نداره از نمایشگاه زدیم بیرون و منتظر نشستیم تا بقیه اومدن .

بعد هم که مستقیم رفتیم خونه ی خاله فاطمه و شام اونجا بودیم ، همون جا مداد

 شمعی هاش رو باز کرد _ چون می ترسیدم در و دیوار مردم رو خط خطی کنه براش

 بازش نکردم ، ولی خودش بعد از کمی ور رفتن باهاش راهشو یاد گرفت و با کمک

دندوناش بازش کرد _ و یه نیم ساعتی که گذشت تقریباً نصفشون شکسته این ور

و اون ور افتاده بودن ، هر چند تو اون شرایط خاص تو نمایشگاه حاضر بودم برای گریه

نکردنش نه یه بسته که ده تا بسته براش بخرم به شرط این که گریه کردنش قطع بشه .

ساعت 10.30 از خاله فاطمه خداحافظی کردیم و اومدیم خونه ؛ نمازم رو خوندم و

 منتظر شدم بابامحسن بیاد تا بریم خونه ی عمو بهرام .

خونه ی عمو بهرام مثل همیشه خیلی خوش گذشت و اصلاً متوجه ی گذر زمان

نشدیم تا ساعت دو ؛ و ساعت از 2 هم گذشته بود که بلند شدیم بیایم خونه ی خودمون .