چراغ عشق . . .

صدای ناله می آید ، ز محراب

علی در خون خود افتاده بی تاب

سخن بس کن ، که حیدر در نماز است

امیر عشق ، در راز و نیاز است

در آغاز نماز ، آن مرد برتر

به گرمی بانگ زد الله و اکبر

به مسجد پخش شد ، عطر نمازش

جهان لرزید ، از راز و نیازش

. . . .

صدای ناله می آید ، ز محراب

علی در خون خود افتاده بی تاب

سخن بس کن ، که حیدر در نماز است

امیر عشق ، در راز و نیاز است

در آغاز نماز ، آن مرد برتر

به گرمی بانگ زد الله و اکبر

به مسجد پخش شد ، عطر نمازش

جهان لرزید ، از راز و نیازش

صدا زد ، قل هو الله و احد را

ستایش کرد ، الله الصمد را

به آهنگ رکوع خویش ، خم شد

نوای دل نشینش ، زیر و بم شد

سپس شیر خدا ، آن سرو آزاد

ز شوق حق ، به خاک سجده افتاد

سحر بود و علی بود و خدا بود

چنان در سجده از عالم رها بود

چه گویم ؟ در نخستین سجده چون شد

گل روی ولایت ، غرق خون شد

نخستین سجده بود و ، واپسین بود

نماز عشق را ، پایان چنین بود

کلام دل نوازش را شکستند

به شمشیری ، نمازش را شکستند

درخت عدل را از ریشه کندند

عدالت را به ظلم ، از پا فکندند

از آن زخمی که او را بر سر افتاد

قد مردانگی ، از پا درافتاد

شگفتا عشق را در خون کشاندند

دو چشم کعبه را در خون نشاندند

چنان آهی برآورد از دل تنگ

که از آهش پریشان شد دل سنگ

ولی آه علی هم ، خود نماز است

نفس های علی ، راز و نیاز است

چه گویم آن زمان چون شد ؟ که پیداست

خروش واعلی از کوفه برخاست

چنین می گفت آن شیر خروشان

شدم آسوده از این ، دین فروشان

ز بی دینان ، سیه شد روزگارم

مرا کشتند ، اما رستگارم

بسی بر من ، از ایشان ناروا رفت

وزین مردم ، به چشمم خارها رفت

ز تلخی ، صبح و شامم آن چنان بود

که گویی در گلویم استخوان بود

خداوندا علی از عمر ، سیر است

مرا هر لحظه مردن دلپذیر است

حبیبا ، آرزو مندم به مردن

زمحنت عاشقم بر جان سپردن

اشارت از تو می باید ، سر از من

نباشد مرگ را عاشق تر از من

علی نالید و از آن زخم جان داد

به جانان بهتر از جان ، کی توان داد ؟

ورا کشتند تا ، ایمان بماند

نشان از معنی قرآن بماند

چه باکی زان بد اندیشان بد کار

که دست حق بود دین را نگه دار

کجا کار علی پایان پذیرد ؟

مگر ممکن بود تقوا بمیرد ؟

ببین صبر و جهاد و استقامت

به هر گل قطره ای خون امامت

*********************

علی ، ای مظهر عدل الهی

پناه بی کسان ، در بی پناهی

بداندیشان ، تو را از ما گرفتند

ز ما معنی تقوا را گرفتند

ولی یادت فراموشی ندارد

چراغ عشق خاموشی ندارد.

شاعر : مهدی سهیلی